افتان و خیزان به پیش می روی.چشم به مسیری سخت ناهمگون دوخته ای.ندائی گامهایت را استواری می بخشد.سوسوی چراغی در دور دست امیدت را باز می گرداند.آری امشب تو فاتح توالت بودی و آنکس که باید زیر شلواری آبی زنگاریش را آب بکشد,دگر تو نخواهی بود.